Forum parafian parafi Św. Patryka na warszawskim Gocławiu

As

To przy naszym Kościele i nasi młodzi parafianie-wolontariusze
[link widoczny dla zalogowanych]

megi

O i Tomek się znalazł Smile

As

megi

As

15 lat temu - 21 stycznia 1991 r., Ojciec Święty Jan Paweł II wyniósł do godności biskupiej ks. Sławoja Leszka Głódzia. Z okazji jubileuszu ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej odprawi w niedzielę o godz. 12.30 w katedrze św. Floriana dziękczynną Mszę św.

Dostojny jubilat urodził się 13 sierpnia 1945 r. w Bobrówce (arch. białostocka). W 1964 r. rozpoczął studia w Białostockim Seminarium Duchownym, skąd w trzecim roku nauki powołano go na dwa lata do wojska. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 czerwca 1970 r. z rąk ks. bp. Henryka Gulbinowicza, administratora apostolskiego w Białymstoku. Studia kanoniczne odbył w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Doktoryzował się w Rzymie w zakresie prawa kanonicznego Katolickich Kościołów Wschodnich. Od marca do grudnia 1980 r. był pracownikiem nadzwyczajnym Synodu Biskupów w Rzymie. Następnie pracował w kurii i Sądzie Arcybiskupim w Białymstoku. We wrześniu 1981 r. rozpoczął pracę w Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich. 21 stycznia 1991 r. - po wskrzeszeniu w Polsce ordynariatu polowego - został mianowany przez Jana Pawła II ordynariuszem Wojska Polskiego. Święcenia biskupie przyjął 23 lutego w bazylice jasnogórskiej, a dzień później odbył uroczysty ingres do katedry polowej Wojska Polskiego. Hasłem jego biskupiej posługi stały się słowa: "Milito pro Christo" (Walczę dla Chrystusa). W 2001 r. został wybrany na przewodniczącego Rady ds. Środków Społecznego Przekazu Konferencji Episkopatu Polski. 17 lipca 2004 r. Jan Paweł II - w uznaniu pracy i dokonań - podniósł go do godności arcybiskupa, a 26 sierpnia mianował ordynariuszem diecezji warszawsko-praskiej. Uroczysty ingres do katedry św. Floriana odbył się 2 października 2004 r.

Atomek

Jakiś czas temu, gdy przygotowywałem w Bellonie książki do druku, przyszedł do nas na spotkanie opłatkowe. Wtedy miałem okazję uścisnąć jego zacną prawicę. Jak tak sobie przypomniałem o tym, to czuję, że do pory rozpiera mnie z tego powodu duma Smile

megi

oh nasz kochany o. Romuald Smile