Forum parafian parafi Św. Patryka na warszawskim Gocławiu

As

Rachunek sumienia

Pokrzywiona postać sumienia, skarlała,
Jak na piaszczystym gruncie jodła,
Ślepo drogi szukała,
Jak do Boga szuka drogi,
Złamany grzesznik ubogi.

Chrystusie! Przynoszę Ci wyciągnięte z błota,
Kamienie muru mojego żywota,
Nikt by ich zliczyć nie zdoła,
A każdy kamień swym grzechem woła.

Jeśli ich nie weźmiesz ode mnie,
To się nimi obrzucę!
A gdy w moim sumieniu
Nie wystarczy kamieni, sam się w kamień obrócę.

I spocząwszy w koszyku innego sumienia,
Odrzucony przez niego, do Ciebie powrócę.
Chrystusie!

PS. Inspiracją był mi rekolekcjonista O. Tobiasz

As

Bóg stworzył człowieka, aby się w nim odnaleźć, ale, aby to mogło się urzeczywistnić, Bóg musiał się w człowieku zatracić w całej człowieka istocie, w jego narodzeniu, w jego życiu, w jego cierpieniu i w śmierci. Bóg się zatraca w każdym człowieku, i w każdym się odnajduje, a najbardziej odnalazł się w człowieku Jezusie, który przez te odnalezienie się Boga w nim, zmartwychwstał... Maria Dąbrowska

Moje serce

Odnalazł się Bóg w Jezusie
idąc swoją drogą i z niej nie zbaczając,
i w takim właśnie Chrystusie
jak po SKALE stąpając,
dojdziemy do Boga zmartwychwstając.

Człowiek człowieka stworzyć nie może,
ale może siebie, człowieka grzesznego,
zatracić w drugim człowieku,
by móc w nim odnaleźć,
siebie, jako człowieka nowego.

Ten, co daje mi światło, jest moim Mesjaszem.
Z radością przyjmuję to jako przesłanie,
I już nie myślę, że jestem Judaszem,
bo jego światło we mnie pozostanie.

Dziękuje Ci Ojcze Tobiaszu za światło,
w którym lepiej zrozumiałem,
że odnalazłem Boga w mym sercu,
którego dotychczas poznać nie chciałem.

Teraz ja chcąc poznać
głębiny serca mojego,
spróbuje dać światło innym o Tobie,
może to mi pomoże poznać prawdę o sobie.

As

As

Maryjo

Śpiewny poranek.
Przechodzi na palcach przez życia witraże.
Zastygły w wieczności wschód słońca,
Haftowany nieba krosnami
Rozpostarł swą kanwę bez końca
Przetykając ją złotymi drogami.

Maryjo! Po tych promieniach stąpałaś,
Swoimi myślami – ptakami,
I miedzy nami fruwałaś,
Znacząc obecność gwiazdami.

As

Ten wiersz napisałem dla wirtualnej koleżanki, gdy była załamana...

LIWIO!

Myślisz że to już koniec.
Nastanie nicość i pustka.
Żadnego ruchu w Twym życiu, malutka?
Nie! Bo choćby życia był kres
Gdzieś w Niebie nastanie nowy okres.

Mogą przeminąć czasu eony.
Kiedyś opadną z oczu zasłony.
I to, co było kiedyś marzeniem
Będzie realnym rzeczy istnieniem.

Porzuć więc mroczne duszy obawy.
Bierz w swoje ręce życiowe sprawy.
Po co Ci barwna tęcza na niebie,
Jest wiele innych barw wkoło Ciebie.

Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga...
To potrafi nawet niedołęga.
Trzeba z żywymi naprzód iść...
A nie upadać jak jesienny liść.

Głowa do gry, zapewniam Was
Każdego dnia masz znaleść czas
By w duszy śpiewać, na cytrze grać
I z życia to co najpiękniejsze brać.

Może powiecie teraz - hej ty As...
A idźże sobie do czarta w las... Very Happy

As

Jako, że forum nie wzbudziło zainteresowania, uważam swoją dalszą działalność za bezsensowną. A to na pożegnanie:

Dziękuję

Dziękuję Wam za chwile spędzone razem
Każdy wpis był dla mnie oceanem szczęścia
Kiedy uśmiech był słońca obrazem
a oczy ustami serca...

Dziękuję za dzień, noc, poranek i słońca zachody
Za spacery wirtualne w kosmiczne antypody
Przepraszam Cię koleżanko/kolego
Za to że byłem tu zbyt długo...

Przepraszam,...

Swistak

As

As

Na warszawskim Gocławiu, dawnym lotnisku
Dziś stoją piękne domy i ludzi ... jak w mrowisku
A na dawnych dzialkach, gdzie rosły warzywa
Stoi nowy Kościół, który ludność św. Patrykiem nazywa... Wink

Atomek

As

Na warszawskim Gocławiu, dawnym lotnisku
Dziś stoją piękne domy i ludzi ... jak w mrowisku
A na dawnych dzialkach, gdzie rosły warzywa
Stoi nowy Kościół, który ludność św. Patrykiem nazywa.

Na początku, wśród krzaków porzeczek i malin
Był drewniany domek, nawet bez podwalin.
W nim to nasz Proboszcz Wojciech rozpoczynał modły
I wydeptywał ścieżki, by nas Gocławian do Boga wiodły...

Atomek

Te betonowe klocki... No nie wiem, czy takie piękne. I drogie jak mało gdzie w Polsce, mieszkańcy z jednej klatki schodowej potrafią zalegać po 200 000 zł za czynsz, a pozostali płacą coraz to więcej. Bezdomni smrodzą, huligani niszczą, chodniki nie poodśnieżane... (Pewnie zmieni się to na lepsze)
A wierszyk przyjemny. Mógłby mieć tytuł jak artykuł o parafi w Idziemy - Zielona wyspa Gocławia.

As

As

cd.
Potem mieliśmy tu niewielką kaplicę
Wiernych tłum często zajmował nawet ulicę
X. Wojciech zawsze celebrował msze pompatycznie
I w tej kaplicy było naprawdę sympatycznie...